warboel in mijn hoofd

Ik ben een kei in analyseren. Overanalyseren, en dan vooral mijn eigen stommiteiten. Was ik zondag gevallen, piekerde ik er woensdag nog over. 'Wie had mij zien vallen?' 'Wat ging er door hun hoofd?' 'Vonden ze mij nu dom?' 'Trok ik gekke bekken?' (mij kennende waarschijnlijk wel) 'Welke indruk heb ik nu gemaakt?'

Terwijl ik er niks meer aan kan veranderen. Een paar dagen later relativeer ik dan wel. Maar toch, ik ben vaak veel te lang bezig met zulke stomme dingen. Ik lig er nachten wakker van. Misschien moet ik eens minder denken en wat zorgenlozer zijn. Hoewel ik enkel pieker in mijn bed. 's nachts. Overdag ben ik mijn eigen gekke, opgewekte zelf. Maar 's avonds verandert mijn hoofd in een grote warboel, alsof ik alles in een schuifje opzij in de kast heb opgespaard. En als ik dan 's avonds in mijn bed ga liggen, schuift dat schuifje langzaam open en ontsnappen al mijn zorgen om dan rusteloos rond te zwerven in mijn hoofd.

Different time, different place.

Ik denk nog vaak aan deze tijd vorig jaar. Ik zat aan de andere kant van Europa. In principe is het niet eens Europa. Turkije. What a lifechange. Er is zoveel dat mij eraan doet herinneren. Het notitieboekje dat ik daar kocht, met al mijn krabbels in. Receptjes, vluchtnummers, boodschappenlijstjes, lijstjes voor school.  Mijn agenda, met in het Turks de maanden en dagen. De Simit Sarayi die hier plots geopend is in Antwerpen. De liedjes die ik er luisterde. (In Turkie, niet in de Simit Sarayi)

Hoe alles toch kan veranderen. 1 jaar en toch zoveel verschil. Het lijkt tegelijk zo kortbij en zo ver weg.  Ik had er zoveel vrienden. Zo'n fijne familie. Zo veel idealen, dromen. En ik voel me soms zo verbitterd hier. Zo lichtgeraakt. Omdat ik weet dat mijn periode van onbezorgd doen wat ik wil ondertussen al lang achter mij ligt. Nu is het voor echt. Nu moet ik mijn best doen want binnen 2 jaar hoor ik een fatsoenlijke job uit te oefenen. Eentje waarvoor ik nu de hersens uit mijn hoofd leer. Want één diploma is niet genoeg in deze wereld, in dit land. Jobs zijn schaars, als zitten we nog niet in een Spaanse of Griekse situatie. Maar goed. Theater is al zo oud als de Grieken. Theater is er altijd geweest, dus ik vermoed dat ik ooit nog wel mijn droomjob in het theater zal vinden. Hoop doet leven.

Gegroet.

De pipisteeg

In Antwerpen heb je wat ik noem 'de pipisteeg'. Het is een zijstraatje van de Meir waar het blijkbaar uitnodigend is om te plassen. Geen idee waarom, het is echt een steegje met aan beide kanten hoge gebouwen. Dat terzijde.

Als ik door de pipisteeg wandel, doe ik graag mijn ogen dicht. Blijven lopen, op gevoel rechtdoor. Ik kan dit best al wel lang! Ogen dicht en gaan! Een extra moeilijkheidje is met muziek in je oren. Probeer maar eens, in eender welke steeg. Je voelt je plots veel lichter. En de gekke blikken die je krijgt, gewoon negeren :)

Glitterschoenen

Ik wil al heel mijn leven glitterschoenen. Ik heb er ook gehad, jaja. En van die blinkende lakéschoentjes. Maar nu wil ik er weer! Want het leven is zoveel mooier met glitters erin! Ik heb al leuke botjes gezien met paillettekes. Nu nog beslissen welke kleur. Goud, zilver of zwart. Ik wil ze allemaal! En moest het er zijn, ook nog in het roze asjeblieft.

Maandagen zijn zwaar

Er is iets met maandagen. Ik weet niet wat het is, maar het zorgt ervoor dat je net iets minder goed kan opstaan dan op andere dagen. Volgens mij wordt er geknoeid met de uren van de nacht van zondag op maandag. Is elk uur maar een half waard, die nacht.

Daardoor loop je met een zombiekop, zwaar hoofd, met een gigantische koffieneed door de dag. Vandaag was voor mij niet anders. Hoewel er toch efkes een meevallerke was toen de les Wijsbegeerte wegviel. Haaaaa, de eerste dit semester. Ik was al bijna vergeten hoe fijn dat voelde :)

Maar goed. Morgen is het dinsdag. Vannacht tellen de uren wel als uren en morgen zit ik, fris als een hoentje, in de les. Beloofd.

Confession #1

Ik kijk graag naar buiten als het donker is. Vooral met mijn neus tegen het raam. Fascinerend.

BV's (a.k.a. Bekend Volk)

Ik vraag mij altijd af in hoeverre BV's zijn zoals ze zijn op tv. Of in liedjes. Zijn ze inderdaad die coole, gekke, nette, slimme personen met een kantje af? Is Bart Peeters oprecht zo leuk? Ik heb hem in het echt zien geïnterviewd worden en ik moet zeggen dat ik hem toen net iets minder sympathiek vond. Anderen voldeden dan wel weer aan het beeld dat ik van hen had. Nathalie Meskens is écht lief en grappig. Tijdens mijn stage heb ik genoeg BV's gezien, gehoord en 'zien interviewen'. Kathleen 'van K3' kwam heel erg verwaand over. Ik had van haar altijd het beeld van een toffe, lieve madam. Maar in het echt kwam ze zo gemaakt en dikkenekkerig over.

Niels Destadsbader daarintegen kon ik eerst niet hebben. Als in 'ik vond hem genen toffen'. Totdat ik hem ontmoette. Hij is echt supersympathiek, vindingrijk, grappig en oprecht. Hoe een beeld van iemand zo fout kan zijn :)

Maar ik vraag mij dus vaak af hoe dat met anderen zit. Ik ben nogal een bewonderend type. Ik vind graag mensen leuk. Ik kijk op naar mensen die een talent hebben, die iets kunnen wat mij raakt. Maar wat als die personen niet zijn wie je denkt? Als het eikels zijn of trutten. Dan voelt wat zij doen toch net iets minder oprecht aan.

Maar moet dat dan? Mensen zijn niet perfect. Iedereen heeft zijn mindere kantjes en natuurlijk laat je die niet graag op tv zien. Dat is dan weer een kenmerk van tv. Het is fake. Ik hou niet van fake. Waarom hou ik dan van tv? Of film? Misschien net omdat ik weet dat ik betoverd word.

Doet Jelle Cleymans echt de afwas in zijn blootje? Ik zou het wel willen. Ben ik toch niet meer de enige die dat doet. Als ik naar zijn cd luister, krijg ik het gevoel dat ik hem ken. Dat heb ik wel met meer zangers. Maar wat als zijn teksten niet 'real life' gerelateerd zijn? Word ik dan ook bedrogen? Ik denk dat ik toch maar even blijf geloven in de oprechtheid van alles.

Want ik word graag betoverd :)

Winter's coming

Zoals de grote meerderheid van het land, ben ik ook in de ban van Game of Thrones. Hoewel de boeken één en al geworstel zijn voor mij, is de serie net iets beter te verorberen. Seizoen 2 is ondertussen aan de beurt bij mij. Jammer genoeg staat het thuis op de digicorder, zodat ik in het weekend alle afleveringen moet inhalen. Maar goed. Ik kom er wel.

Ook in ons Belgenlandje is de winter onderweg. Hoe ik dat merk? Aan mijn onvermijdbare oktoberse snotneus. Loopneus, mijn hoofd voelt zwaar, mijn neus zit helemaal dicht, ademen gaat gepaard met nogal wat lawaai. Mijn avonden bestaan dan ook uit tv, warmwaterblaasje, theetje, maar jammer genoeg geen serietjes kijken op de laptop want mijn internet hier doet echt raaaare dingen. Websites bezoeken zijn geen probleem, Facebook gaat vrij snel, maar mijn series willen niet laden. Jammer.
Meer tijd om te lezen en vooral om voor school bezig te zijn.

Derde punt op de lijst. School. Gatver. De hoeveelheden leerstof vallen goed mee. De zwaarte van de leerstof ook. Maar iets in mij waarschuwt mij toch voor de examens. Met leergedrag zoals op Plantijn zal ik er dit jaar niet komen. Dus hang ik nu al maar de nerd uit.

Goed. Ik kruip snel met mijn waterblaasje (wat is hier eigenlijk het juiste woord voor? Kruik? Klinkt zo Grieks.) in bed en hoop dat mijn neus morgen wat minder snot produceert dan vandaag.

Ciao.

Summer sucks

En het schooljaar is weer begonnen. Ik ben er dan ook maar meteen ingevlogen. Dit jaar zet ik alles op alles voor school. No way dat ik herexamens ga hebben. Ik ben al goed begonnen. Notities netjes overschrijven, na de les alles nog eens bekijken.

Het is wel een beetje vreemd. Mijn vrienden zijn allemaal met verschillende dingen bezig. Elkaar zien is niet zo easy peasy. Langs de andere kant dacht ik ook veel nieuwe vrienden te maken, maar dat is dan ook weel niet zo handig aangezien ik met superveel verschillende mensen in de klas zit, die vaak hele andere richtingen of jaren doen dan ik. Nee ik ben niet eenzaam, ik heb wel nieuwe mensen ontmoet, en ook wel oude nieuwe mensen :) Maar ik had er toch meer van verwacht.

Op kot is het ook weer helemaal nieuw. Zo vreemd om mijn oude kotgenoten niet meer kunnen op te zoeken, maar binnenkort houden we een kotfeest en dan leer ik wel iedereen kennen.

Het lijkt echt een nieuwe start, hier in 't stad. Maar ik heb er al zin in.

Voorlopig geniet ik maar van de rust, tijd en stilte die ik nog heb. Binnen dit en een hele korte tijd is het weer superdruk en superluid. Maar dat kan ik wel aan :)

Kom maar op met die nieuwigheden! Hell yeah ;)

Dromen

Ik droom gekke dingen,
die ik me achteraf niet meer herinner.
Het enige dat ik weet is dat ze gek zijn,
bizar,
vreemd,
raar,
en helemaal van mij.

Once in a lifetime?

Wij twee. Wij zouden zo goed samen gepast hebben. Wij waren zo gelijk, terwijl er toch een soort van spanning was. Verliefdheid langs beide kanten? Hoe vaak komt dat voor? Bij een persoon? Ik voelde veel kriebels voor hem. Hij ook voor mij, bekende hij later.
Te laat.
Hij vond iemand anders. Iemand die niet te verlegen was om een stap te zetten in zijn richting. En voorbij was het. Ons moment. Nog wel veel gesprekken. Webcammen. Veel te veel praten en lachen.

Vier jaar was het geleden dat ik hem zag. En zoveel is er veranderd. Maar toen ik hem daarjuist van de trein zag stappen, dacht ik nog steeds 'Fuck' omdat ik te verlegen was om hem aan de haak te slaan. En dat kleine kriebeltje kronkelde weer in mijn buik.

Schandalig

Een schande. Een groooote schande is het. Ik heb vakantie en sinds 1 juli nog maar 1 klein blogje gepost. Ik heb dan ook niets interessants te vertellen. De hele reden van mijn blog is eigenlijk een digitaal dagboek. Ik lees af en toe nog eens wat voor troep ik hier heb getypt. Vooral om de kleine dingen in mijn leven niet te vergeten. De kleine dingen die te onbelangrijk zijn om te onthouden. Denk je. Maar als je er dan over leest, zo'n paar maanden later, verschijnt er toch stiekem een glimlach. Omdat kleine dingen soms de mooiste zijn.

Dezer dagen hou ik mij vooral bezig met luierikken. Aan het zwembad, in mijn bed, op het terras, overal zowat. 's Nachts kan ik niet slapen. Gedeeltelijk door de warmte, gedeeltelijk omdat ik te veel water drink als het zo warm is waardoor ik veel te vaak moet plassen.

Mijn tweede bezigheid maar eigenlijk wel mijn favoriete is babysitten. Ik babysit normaal in de vakantie vaak. Heel vaak. Als in '4 dagen per week van 10 tot 23u'. Deze vakantie valt het wat tegen.. 2, hoogstens 3 dagen per week. Vaak maar 1 dag per week. Vind ik meestal wel jammer. Maar oké, dan heb ik eens wat meer vakantie. In augustus doe ik heel de maand vakantiewerk, dus dan is het gedaan met de rust en het geluierik.

Vakantie is voor mij ook familytime. Winkelen met mama, fietsen met papa. Ijsje eten met z'n allen. Gaan zwemmen met de broer. Ook wel eens fijn. Want door het jaar zie ik hen bijna nooit. Tijdens mijn Erasmus alleen op skype. Tijdens mijn stage af en toe eens op zondagnamiddag of op een recupdagje door de week, enkel om mijn was te doen en weer naar Antwerpen te vertrekken. Dus hee, wat qualitytime met de bloedverwanten mag wel. Zo'n beetje een heel schooljaar aan aandachtstekort inhalen.

Ik hoop vanaf nu ook mijn blogje niet meer te verwaarlozen. Ja, weet ik! Heb ik al duizend keer gezegd. Maar nu meen ik het echt. Pinkypromise.

En om af te sluiten nog een ongeloooooofelijk genante foto van mij. De broer heeft em gemaakt tijdens ons dagje Oostende. Hij vond em natuuurlijk hilarisch :)

Officieel vakantie!

Ik heb officieel vakantie! Voor mij begon ze eigenlijk 3 weken geleden al. Maar afgelopen woensdag was het proclamatie en ik ben GESLAAGD! Dus sindsdien is het voor mij officieel vakantie. Ik ben geslaagd met onderscheiding, trouwens. Dat was mijn doel en ik heb het gehaald. Drie hoeraatjes asjeblieft? Dank je.

Nu ben ik eigenlijk student-af. Diploma in de pocket en werk zoeken maar! Of toch liever niet. Ik ben best wel bang om op de arbeidsmarkt terecht te komen. Om geen job te vinden en daardoor maar in de GB rekken te moeten vullen. Gelukkig stel ik dat nog even uit. Eerst nog wat studeren.

Als alles goed gaat, doe ik nog twee jaartjes. Schakeljaar en master theater -en filmwetenschappen. Very fancy. Mijn ouders vinden het oké en ik heb er dikke goesting in dus dat zal wel in orde komen.

Nu maar even genieten van bijna drie maanden vakantie. Waarvan ééntje chillen en babysitten bij de prinses, ééntje werken in de bibliotheek en ééntje spenderen met vrienden op vakantieeeee (Rome? Milaan? Italy, here we come!).

Sounds great. Voor mij toch :)

See you peeps!

Leeg

Ik ben zo leeg. Ik voel het zwarte gat al komen. Ik vervloek het al, wetende dat ik me zo nutteloos ga voelen. Zo lui ga worden. Goede voornemens doen om ze een uurtje later weer te negeren. Dit is voor mij de hel.

Ik heb drukte nodig. Werk. Weinig slaap. Afgelopen maanden waren zo perfect! Ketnet is een droom. Lange dagen, drukke uren. Slapen, eten, werken, treinen, eten, slapen. Geen sociaal leven. En toch was ik perfect gelukkig.

Vanaf morgen is het vakantie. Va-kan-tie. Übervreemd.

Ik neem me nu al voor om te gaan joggen. Maar niet morgen. En dinsdag ook niet. Woensdag misschien?

Ik neem me voor om meer te bloggen. Ah, ik ben goed bezig nu.

Ik neem me voor om een beslissing te nemen over wat ik ga doen in september. Ze is eigenlijk al genomen, maar als ik niet zo'n schijtluis was, zou ik toch nog willen veranderen.

Ik neem me voor om gezond te koken. Veel buiten te zitten. Mijn kleerkast op te ruimen. Mijn vrienden meer te zien.

En meer dan dat alles neem ik me voor om een puur persoon te zijn. Perfect, eerlijk, met een helder hart. Ik ben zo geweest, vroeger. Dan kan ik het toch terug worden, nee?

Photoshoot

Photoshoot op de redactie!
Foto's door Nathalie Dolmans.

mmh :)

Mornings would be better if I woke up next to you.

Enthousiaaast!

Ik heb mijn werkplanning gekregen voor mijn stage bij Ketnet! Hoera! Ik mag mijn eerste twee werkdagen al meteen gaan helpen bij het draaien van de filmpjes voor Junior Eurosong. Lijkt me echt zo cool!

Het wordt wel een zware periode denk ik. Soms echt lange dagen draaien, soms hele korte. Maar ik kijk er zo naar uit! Het lijkt me echt een droomjob, daar bij Ketnet.. Maar we zullen zien. Ik ben nu superenthousiast, niet eens zenuwachtig, die zenuwtjes zullen nog wel komen. Ik voel mij zo'n gelukzak, dat ik deze kans gekregen heb. Hoewel het ook wel aan mijn eigen prestaties ligt :)

Jullie gaan in ieder geval nog veel over mijn Ketnetavonturen horen denk ik :)

Bye folks!

Uitbreiding Haven van Antwerpen (2013)

De Jeugdboekenweek (2013)

Nieuwsbericht 'De Paus'

Over ontmoetingen

Soms kan ik mij zo verbonden voelen met iemand die ik amper ken. Bijvoorbeeld: Sinds gisteren zijn er Turkse studenten van mijn Universiteit ginder bij ons op school. Ze werken samen met mijn collega's van radio aan een radioprogramma. Ik ken geen enkele van de mensen die hier zijn, behalve 1 meisje, dat ik toevallig ooit in het zwembad ontmoet heb. 4 minuten conversatie.

En toch had ik het gevoel dat ik hun moest opzoeken. Iets zeggen. Maar wat?

Vandaag kwam mijn klasgenoot Tom mij halen: 'Sofie, ik heb een Turks meisje in mijn groep, wil je iets gaan zeggen?' Was het nog toevallig ook dat meisje uit het zwembad. Ik herkende haar niet meer, maar herinnerde mij wel nog onze ontmoeting. En weer een 4 minuten durende conversatie.

En toen voelde ik me plots opgelucht. Zo vreemd! Ik ken haar amper en toch ben ik blij haar gezien te hebben. Omdat zij mijn link is naar Turkije. Een levende herinnering aan één van de mooiste periodes van mijn leven. En dat had ik toch wel even nodig.

Soms verandert een ontmoeting je leven. Soms ook niet. Maar nooit is een ontmoeting verspilde tijd.

insooomnia who-oo-oo

Soms zijn die nachten wel net de fijnste. Voor mij toch. Net of er vloeien tijdens slapeloze nachten andere gedachten rond. Gesprekken zijn intenser, gevoelens groter. Soms dwalen mijn gedachten dan af naar wat zou kunnen zijn. Wat ik hoop dat er ooit zal zijn. Of wat dromen zullen blijven.

Herkenbaar

Gebeurt bij mij constant. Je kent dat toch? Dat als je opruimt, je later helemaal niks meer terug kan vinden. Tijdens het opruimen vind je dat je alles op een logische plaats legt. Achteraf lijkt alles zo logisch niet meer. Ik had het onlangs nog met mijn peperdure ketting van mijn bomma. Gekregen voor mijn 18e verjaardag. Weggelegd en niet meer kunnen terugvinden! Gelukkig dat de mama ze was tegengekomen in de badkamer :) 

Love you e!

Vanochtend was ik onderweg om te gaan filmen, kreeg ik plots telefoon van mijn lieve vriendin Anine. 'Sofie ben jij op school?' 'Nee, kzit op de bus, waarom?' 'Er is iets ergs gebeurd met Jonas. 't Is niet ideaal om dat over de telefoon te zeggen, maar hij heeft gisteren op de bus een soort toeval of aanval gekregen en ligt nu op intensieve.'  'FUCK. Fuck. My god!'

Hoe reageer je op zo'n nieuws over je beste vriend? Midden op de bus! Tranen welden op. Maar oké, positief blijven Sofie. Niet direct het ergste verwachten.

Een paar uurtjes later liet Anine me weten dat Jonas een sms had gestuurd naar iemand van hun redactie. Wat later had ik hem dan iets gestuurd. Nooit zo blij geweest als wanneer ik zijn sms terug kreeg. 'Ben heel de nacht wakker geweest, heb nu pas mijn gsm terug. Het gaat al wat beter.'
Mijn reactie 'Love you e!'

Want uiteindelijk zeg je dat nooit genoeg. Ik moet er niet aan denken dat er wat ergs aan de hand was. Op zo'n moment staat de wereld toch eventjes stil.

Het ene moment stond ik op de bus te wachten, zag ik iemand lopen en wou ik een teasend smsje sturen. Zou ik wel sturen, zou ik niet sturen? Het volgende moment krijg je telefoon met zo'n nieuws, en wordt dat smsje plots zo banaal!

Gelukkig is alles nu oké.

wijntje?

Me wants!

Check! Volgende op de lijst:
Juni: met de rugzak door Ierland
Juli: Festival in Polen
September: Rome

Gotta make some money! Gotta have some fun :)

Complimentendag!

Omdat het complimentendag is:

k-u-t-dagje.

Vandaag was echt een baaldag. Gisteren was ik zo leuk uit geweest, zo blij heel de tijd. Ik denk zelfs dat mijn vrienden op den duur geïrriteerd waren door mijn vrolijkheid ;). Zo moet dat hé!
Dan vannacht met een goed gevoel gaan slapen.
Leuke droom gehad.
Zelfs happy uit bed gesprongen!

En dan naar school. Monteren monteren monteren, weeral. Kritiek krijgen, weeral. Aanpassen, afmixen, weeral!

En zo saaaai! Ik ben zo scheel gekeken op die filmpjes :( Gelukkig is het bijna achter de rug. Morgen alles afmaken, volgende week nog 1 filmpje schieten en monteren. En dan komt er een nieuwe opdracht!

Zonder vakantie ertussen, want wij zijn helden.

Ik haat mijn haar!

Na de ode aan mijn haar enkele maanden geleden, dan nu een haatbericht:

Dag haar,
De laatste tijd is onze relatie nogal ongelijkmatig. De ene dag lig je goed, de andere doe je tegendraads. Ik weet dat ik niet altijd lief voor je ben. Ik verf je te vaak, borstel te ruw, gebruik misschien net niet genoeg crèmekes om je op en top gelukkig te houden. Maar toch! Je zou denken dat je ook een beetje inzit met mijn ego. Met mijn uiterlijk. Tenslotte maak je er zelf deel van uit.

Maar zoals je nu bezig bent, gaan we echt geen vrienden blijven. Ik kan geen dag naar buiten gaan, of je zit vol elektriciteit! Zou je daar alsjeblieft mee willen stoppen?

Ik beloof je hierbij plechtig dat ik je beter zal verzorgen. Ik zal je in het (heel) kort niet meer verven en ik beloof dat ik je elke wasbeurt een goede crèmespoeling zal geven. Ik zal proberen niet te hard meer te trekken als ik je borstel en ik zal je niet te vaak in strakke elastiekjes steken. (ik hou persoonlijk ook niet zo van strakke pakjes).

Zullen we terug vriendjes worden?

Ik hoop dat je positief reageert op mijn bericht.

Je lichaam,

Sofie

Vlammetje

Ooit zei iemand tegen me: 'Be the flame, not the moth'. Ik geloof dat het mijn beste vriend was, maar heel erg zeker ben ik er niet van. Maar het is de waarheid als een koe!

Nog nooit gemerkt? Als je heel erg geïnteresseerd wordt in iemand, dan trekt die zich terug. Wanneer je doet alsof hij je niet kan schelen, komt 'ie plots weer met hangende pootjes af! En dat is wat ik vandaag weer meemaakte. Wat een fijn gevoel geeft dat! Een stom gesprek op Facebook en toch maakt het mij zo gelukkig en voldaan. Het moment dat je het venstertje ziet openspringen. Boem! Het lijkt wel instant verliefdheid. En dan krijg ik die lach niet meer van mijn smoeltje.

Aaaaaaaaahh.. :)

Verwaarloosd.

De laatste weken heb ik mijn liefste blog nogal verwaarloosd. De laatste weken waren dan ook nogal erg hectisch. Spring! Van mijn leventje in Turkije naar mijn leventje in La Belgique. Een vingerknip in real life, maar jammer genoeg niet in mijn hoofd.

Positief: ik zag mijn vrienden terug, mijn familie, mijn babysitkindje.
Negatief: ik heb gewoon geen seconde de tijd om te verwerken wat er gebeurt.

Gek hoor, zo plots weer switchen. Tot nu toe gaat het goed met mij. De periodes van hysterisch in tranen uitbarsten bij het horen van een Erasmusliedje zijn voorbij. Nu moet ik hoogstens nog eens grondig slikken. De periodes van veel berichtjes sturen naar mijn vrienden ginder zijn voorbij. Nu hoor ik ze amper 1 keer per week. Maar hee, het leven gaat door.

School is druk. Ik nog drukker. School, slapen, werken, een enkele keer iets gaan drinken, toch wel te moe zijn om nog eens te gaan shoppen (budgetbeheer, hoera!).

Uiteindelijk geniet ik er nog wel van.

En omdat 'het druk hebben' vanaf nu geen excuus meer gaat zijn voor mij (beloofd!) zal ik wat vaker bloggen. Omdat ik het leuk vind. Omdat ik mij zo kan ontspannen. En omdat ik dan mijn naaste medemens tenminste niet de hele dag aan zijn hoofd zaag met mijn onbelangrijke hersenspinsels.

Beloofd.

accept yourself

gemis

Ik mis mijn lieve schatten al. Mijn stadje. Mijn appartementje. Mijn liefste liefste vriendjes :( Zwart gat, olala.

Laatste nacht

Mijn laatste nacht in Eskisehir. En ik heb het geluk hem te mogen doorbrengen met Chloé! Haar flatmates zijn naar hun thuisstadje, dus haar hele appartementje staat leeg, waardoor ik fijn kan komen logeren in een super tweepersoonsbed! Mijn volgende nacht zal ik doorbrengen al feestend, daarna in de bus, daarna in het vliegtuig... Ik word al moe als ik er nog maar aan denk.

Daarnet heb ik afscheid genomen van Ineta, Gabriele en Aurelija. Zo vreemd. Alsof ik niet besefte dat het een definitief afscheid was. Gewoon knuffel, kus kus, 'ik kom je opzoeken!'. Maar echt gek. Ik denk dat het besef pas morgen gaat komen als ik zelf moet vertrekken...

Maar goed. Eerst nog mijn laatste goedgevulde dagje doorbrengen in Eskisehir. Op het programma: 11u Ontbijt in Olympos. Daarna naar het centrum voor wat te shoppen. Daarna naar Angel mijn keukengerief oppikken, naar Vanessa en Blanca om mijn fotoportfolio op te halen en afscheid te nemen. Dan nog een Party bij Vicky, en hop, de bus op!!

& bye bye Eskisehir, Turkey.

einde hoofdstuk

Dit is misschien wel het moeilijkste moment van heel mijn Erasmus.. Het besef dat het je laatste dagen zijn. Het besef dat je je vrienden voor zo'n lange tijd gaat moeten missen. Dat je nooit meer kan terugkeren naar deze periode, het gevoel dat je hebt wanneer je bij je vrienden ben. Gewoon die typische momenten: door Espark wandelen, op iemands flat zitten, samen koken, naar de universiteit wandelen, maandagen in Del Mundo, toevallig vrienden tegenkomen op straat,...

En ik ben zo verward. Langs de ene kant wil ik nog zoveel mogelijk doen met mijn vrienden hier. Langs de andere kant wil ik mijzelf het liefst opsluiten in mijn kamer en slapen totdat het tijd is om naar huis te vertrekken.

Ik denk dat optie 1 beter is, maar het voelt gewoon zo verkeerd allemaal.

Welk oog, en hoeveel tranen?

En nog eentje van de Jelle seh!

t-r-u-e

Examenresultaten

Wauw! Ik heb mijn examenresultaten gekregen. 2 keer 80%, 2 keer 85% en 1 keer 100%! Ik ben zo content! :o Niet te geloven! Ik heb er hard voor gewerkt, maar dat wil niet altijd zeggen dat je goede punten hebt.. Maar goed. Nu kan ik met een tevreden gevoel naar huis keren.

2 dagen...

Jin

Ik heb vannacht gedroomd over mijn lieve kleine schat. En voor de eerste keer sinds ik hier ben was het een positieve droom. Ik droomde dat ik uit een bus stapte, en direct richting mijn ouders liep. Plots hoorde ik een stemmetje mijn naam roepen. Ik keek rond me maar zag niemand. Na enkele 'roepen' herkende ik het stemmetje van Jinthe. En na hevig zoeken zag ik plots An, Dieter en Jinthe in de auto zitten, naast de bus. Jinthe kroop door het raam en vloog rond mijn nek. Aaaaaah zelfs in een droom was dit een supergevoel!

Binnen een paar daagjes ben ik terug thuis, en dan zal ik haar wel eens gaan opzoeken, anders duurt het nog een hele week na mijn thuiskomst voordat ik ga babysitten.. Ha, mijn liefste liefste konijn.

bijna gedaan

Het loopt op zijn einde.. Nog 4 hele dagen en dan ga ik naar België terug. Als ik er nog maar aan denk komen er al tranen opwellen. Verschrikkelijk moeilijk is het om hier afscheid te nemen van iedereen. Nu zijn het nog 'kennissen' tot 'bijna vrienden' die vertrekken.. Maar donderdag vertrekken Aurelija, Gabriele en Ineta. En dat gaat 1 van de droefste afscheidjes zijn. Mijn lieve lieve schatten.

Een donderdagavond vertrek ik zelf. Dus moet ik afscheid nemen van mijn kotgenoten en van al mijn beste vrienden hier. Chloé, Ewa, Marta, Beata.. Daar wil ik eigenlijk nog niet aan denken, maar het zal wel moeten. Anders ben ik er langs geen kanten op voorbereid. Verdorie toch.

Goodbye's are hard.

AH

Audrey Hepburn

Audrey Hepburn met 10 explicaties. Klik klik klik!

Suleyman

Onze documentaire voor het vak Producing & Directing I. Ik ben er niet echt tevreden over, maar wegens tijdsgebrek hadden we niet de kans om er iets echt goeds van te maken. Dus uiteindelijk is het nog wel beter geworden dan verwacht.

Hij is gemaakt op 1,5 week tijd, terwijl we allemaal volop examens hadden. Maar oke, hier is 'ie dan :)

Series

Mijn favorite bezigheid: Series kijken. Vooral dan als ik veel werk heb. Niks zo ontspannend als een goei serieke!

Robin Hood

Want ik heb een zwak voor musicals. En voor rossekoppen.

Za-lig

mondeling examen. Za-lig gewoon! Makkelijke vragen, ik kon telkens antwoorden. Aaaaaah, had ik daarvoor dan zoveel stress? Komaaan zeg. Maarja, je weet het nooit op voorhand..

En nu: klaarmaken om inkopen te gaan doen voor de Cookingcontest!

Morgenavond

Ik beschouw mijn examen van vandaag als het laatste. Dat van zondag is te makkelijk om bij vals te spelen, en wat ik voor vandaag geleerd heb is hetzelfde als wat ik tegen zondag moet kennen dus: FEEEEST!

Vanavond hebben we een Erasmusfoodcontest. In groepjes van 5 maak je gerechten die typisch zijn voor je land. Mijn gerecht : Chocomousse.

Morgenavond is het Erasmus Goodbye Party! Omdat deze en volgende week bijna iedereen vertrekt. Eerst nog goed feesten dus!

Maar nu eerst nog het verschrikkelijke mondeling examen Turks. Fuck.

Dikke dikke dikke

dikke dikke dikke stress hier! Ik heb morgen mijn mondeling examen Turks en het vlot langs geen kanten. Hoe hard ik ook studeer, ik voel me nog steeds alsof ik geen woord Turks kan. Natuurlijk kan ik het wel, alleen is het zo moeilijk om zinnen te vormen. Om het te verstaan, om te antwoorden op vragen.

Morgen nog eens op tijd uit mijn bedje om alles nog eens na te kijken, en dan hop. Sprong in het diepe. We'll see what's waiting there for me.

Het einde

Het komt zo snel dichterbij. Het einde. Le fin. The end. Zo stom :( sommige vrienden vertrekken over 2 dagen al! Sommigen vertrekken over een week. Ik vertrek over 9 dagen.

Ik wil geen afscheid nemen. Niet dat ik niet 'Dag' wil zeggen. Ik wou gewoon dat ik de tijd even kon stilzetten. De tijd tussen 'einde examens' en 'naar-huis-gaan-dag'. Zo jammer dat de laatste dagen van sommige Erasmussers overschaduwd worden door examens. Gelukkig ben ik nog een tijdje hier. Zondag laatste examen, vrijdagochtend naar huis vertrekken. En tussenin zoveel mogelijk qualitytime hebben met mijn lieve schatten hier..

Damn, soms kunnen emoties zoveel pijn doen.

Held

Mijn papa is mijn held.

Ik sloot net al mijn pagina's af, wat zag ik daar op mijn bureaublad? Een foto van mijn vader en mij, elke met een leuk gezichtscrèmeke op :) Die foto is echt goud waard. En die big smile van mijn pappie, zalig!

Ik vond het al bewonderenswaardig dat hij zo met mij op de foto wou. Want uiteindelijk is het een beetje beschamend voor een 49-jarige man om met een gezichtsbehandeling rond te lopen. Zijn enige voorwaarde was 'Niet op Facebook zetten hé!'. Want dan zouden zijn collega's het kunnen zien. Hij kent niks van internet, maar weet wel wat Facebook is, gelukkig! Of jammer genoeg ;)

Maar telkens ik deze foto zie, verschijnt er een lach op mijn gezicht. Omdat ik besef dat mijn papa de beste is. De liefste. Dat hij mij het liefste ziet. Dat hij nooit huilt, behalve wanneer ik voor 5 maanden naar het buitenland vertrek. Dat hij niet graag lang in de auto zit, behalve wanneer hij mij van de luchthaven kan komen halen. Dat hij totaal niet met mijn bomma overeenkomt, behalve wanneer mijn thuiskomst georganiseerd moet worden. Dat hij zichzelf niet graag op foto's ziet, behalve wanneer ik de foto gemaakt heb.

Hij is mijn held. De grootste, zachtste, stoerste held.

Blokpauze

Soms zijn mijn Turkse flatmates lief en maken ze dessertjes. Yum, lekkere blokpauze is me dat seg! 

2 0 1 3

Mijn mooie nieuwe agenda. Gotta love 2 0 1 3. It's gonna be amazing!

aaaah die Liesa

Liesa Van der Aa

Zij is echt de meest getalenteerde vrouw die ik ken! En dan nog te bedenken dat ik haar voor het eerst in 'Zingaburia' zag. Wat-een-verschil! Wauw.

Meer kan ik er niet over zeggen: wauw!

Morgen wordt zij mijn wekker, mijn studiepauze, mijn slaapliedje... Wedden dat ik mooie dromen krijg? Vooral met engelenstemmetjes in enzo.

Liesa Van der Aa - Birds in Berlin

Hij komt, hij komt..

Die lieve goed iPhone! Hij is besteld! Happy me. Alleen nog wachten tot 'ie thuis aankomt, en tot ik thuis aankom natuurlijk :) 

Examens

Haaaa, de examenperiode! De tijd van het jaar waarin iedereen zichzelf verwaarloosd. In trainingsbroeken lopen, niet te vaak douchen - ah neen want je komt toch niet buiten - en vooral: de dot. En dat geeft mij net de aanzet om mijzelf nog beter te verzorgen!
Ik kom niet buiten, draag mijn haar daardoor in een dotje, uit mijn gezicht, en dat geeft mij dus de perfecte mogelijkheid om mijn gezicht te verzorgen. Een goede dagcrème op mijn huid, een vettige lipgloss (want er is geen risico dat je haar erin gaat plakken), perfect!

Je moet wel oppassen dat je niet te vaak je dagcrème opdoet, daardoor kunnen je poriën verstopt geraken. Maar voel je dat je huid droog wordt: smeren die handel!

Bij mij werkt het alvast voor een poezelig zacht velletje :)

Final Project Basic Photography

Most important person

Describe yourself in 5 pictures

Describe yourself in 5 pictures

Describe yourself in 5 pictures

Describe yourself in 5 pictures

Macro

Describe yourself in 5 pictures

grote liefde

Mijn grote liefde

Moest 'ie niet zo oud zijn en al geen kinderen van mijn leeftijd hebben: hij zou het geen 2 keer moeten vragen. Een echte woordengoochelaar. Mijn persoonlijke Nederlandsbezorger hier in het verre verre Turkije.

Bart Peeters <3

Once upon a time

Mijn nieuwe verslaving: Once upon a time kijken en cornflakes eten. Terrible! Het geweldige daaraan is ook dat ik helemaal in het verhaal zit. Lachen gieren brullen huilen wenen blijten. Angst, huivering, en ja, ook de magie.

Want True love = magie dus als true love bestaat, bestaat magie ook echt! Ik ga vannacht fijn dromen!

Foto 5: Fotografie

Foto 5: Express yourself in 5 pictures

Paniek

Nog maar 13 dagen en dan ga ik naar huis :O

Nu het dichterbij komt, word ik toch wel een beetje triest eigenlijk. Alles hier achter me laten om misschien nooit meer terug te komen. Mhnaaaa, klinkt toch niet zo leuk. En best wel stom dat ik nu de komende week veeeel te druk ga zijn met de documentaire maken, examens leren, examens maken,... om er echt van te kunnen genieten :/. Maarja, dan maar de laatste week vollenbak leuke dingen doen zeker?

Great.

Fotografie

bestie bestie

Meh

Happens to me all the time.

Mooiste accessoire.

Soms zijn er van die dagen die niks waard zijn. Waarop je enkel in bed wil blijven liggen wachten op de nacht. Nachten zijn meestal fijner. Nachten veranderen mij soms in iemand anders. Veel sentiment komt er naar boven. Zo op het donkerste moment van de dag. Dan word ik melancholisch. Denk ik aan dingen uit het verleden.

Verloren liefde.
Verloren vriendschap.
Reizen - Reizen - Reizen.

Meestal dwing ik mijzelf dan te slapen. Er komt dan toch niks goeds van.

weird, I am.

LIFE

Travel

What you’ve done becomes the judge of what you’re going to do, especially in other people’s minds. When you’re traveling, you are what you are right there and then. People don’t have your past to hold against you. No yesterdays on the road. – William Moon

about going home.

Mijn vliegtuigticket is besteld. 25 januari om 9.05u zal mijn vliegtuigje vertrekken naar België. Voorgoed! Doordat de vluchten van Eskisehir naar Brussel zijn afgeschaft, zal ik via Ankara gaan. Dus toen ik mijn flatmate om raad vroeg om daar te geraken, besloot hij plots dat hij met mij de bus zou nemen naar Ankara. Zijn tante woont daar, en dan kon hij haar ineens nog een keertje bezoeken.

'Nee!' kwam er direct bij mij op. Ik wil niet dat hij mij brengt. Ik wil dit alleen doen. Dat is ook wat ik tegen Chloé zei. Ik wil geen escorte. Ik wil niet dat hij dat geld verspilt aan mij. Ik wil niet dat hij die tijd verspilt, het is immers midden in de nacht dat ik moet vertrekken.

En plots dacht ik 'excuses'. Dit waren allemaal excuses. En terwijl ik al mijn excuses aan Chloé vertelde, besefte ik plots de echte reden. Ik wil gewoon niet dat mijn flatmate de laatste persoon is die ik zie voor ik vertrek. Ik wil gewoon graag vertrekken in Eskisehir, terwijl mijn lieve Chloé, Ewa, Beata, Marta en misschien wel Aurelija, Gabriele en Ineta mij uitzwaaien. Zij zijn de laatste die ik wil vastpakken. 

Guess that's not gonna happen.

tumblr.

Ik heb zelf geen Tumblr, maar als ik mij verveel durf ik wel eens op andermans Tumblr te spieken. Voor leuke foto's, zinnetjes... Maar wat ik dan tegenkom: 15-16 jarige meisjes vol zelfmoordgedachten. Hun pagina's staan vol met 'I'm so ugly', 'Cutting is not emo', 'I just want to die'. Wat?
16 jaar oud, komaan. Ze zouden de tijd van hun leven moeten hebben, ze zouden die leuke foto's van mooie meisjes waar ze zo afgunstig op zijn, zelf moeten maken! Alles wat ze posten zouden ze zelf moeten meemaken! (behalve de zelfmoordtoestanden dan) En komaan. Zijn al die meisjes werkelijk zo depressief? Voelen ze zich zo lelijk? Of is het enkel een schreeuw naar aandacht?

Voor mij zijn het allemaal twijfelgevallen. Ik judge niemand. Ik ken die meisjes hun leven niet. Maar is het echt allemaal zo slecht? Als ze in eerste instantie al eens begonnen met hun 20 blogs, Facebook, Twitter, Tumblr, Google+, Instagram, Iheartit, en alle andere 'sociale' media waar ze op zitten achter zich te laten en eens naar buiten te gaan. Afspreken met vrienden, uitgaan, gewoon chillen, weetikveel wat ze tegenwoordig doen. Misschien zouden ze gewoon eens wat Vitamine D moeten opdoen.

Ik zit ook veel achter mijn laptop. Op mijn blog, Facebook, Twitter, series kijken. Maar ik doe ook veel met mijn vrienden. Ik lach. Ik adem. Ik spring, dans, maak fouten, kwets mensen, heb een fijne tijd. Ik maak ruzie, maak het weer goed. Ik zie mijn vrienden. Ik heb gesprekken face-to-face. En dat allemaal zonder mijn laptop.

En geloof mij. Een goed evenwicht is echt nodig. Mijn advies aan die gedeprimeerde meisjes: Stap uit die deur en begin je leven!

Over toekomstplannen.

Er is niemand meer online op facebook, dus praat ik maar tegen mijn blog. Mag toch ook wel eens zeker? Kheb geen kat dus daar kan ik ook al niet tegen zeuren. Ik bekeek net een fragment uit Reyers Laat. Eentje met Clara Cleymans in. Zij inspireert mij altijd zo! Verdorie toch. Toen ik hoorde dat ze naast acteren ten eerste ook kon zingen en ten tweede bijna haar Master in de Wijsbegeerte heeft, zette dat mij toch wel aan het denken. Hoe zit het met mijn plannen?

Eerst ga ik afstuderen. Hello there, Bachelor Journalistiek! Als mijn examens hier achter de rug zijn heb ik nog een redactieperiode op school (Hoera!) en daarna mijn stage bij Ketnet (driewerf hoera!). In juni hoop ik dan afgestudeerd te zijn (Groot feest). En dan.

Mijn ouders hebben er een beetje genoeg van. Ik die studeer. Het kot betalen. Zo duur in feite.

Maar wat ik het liefste wil is een Master in theater- en filmwetenschappen gaan doen aan de Unief in Antwerpen. In 2 jaartjes kan ik die al hebben!

Dus het plan is:

- de mama en de papa overtuigen om nog 1 jaartje (jaja, eentje maar) mijn kot te betalen.
- het 2e jaar van mijn Master op en af gaan met de trein
- tijdens dat 2e jaar ben ik fijn thuis, dus dan kan ik ein-de-lijk beginnen met wat ik al zo lang wil: Piano spelen.
- Blijven babysitten, blijven babysitten. Al wordt mijn prinses 20 jaar oud, blijven babysitten!
- En noten leren. (bwek, maar broodnodig bij piano!)

Oke, we zitten op schema. Nu knallen op die examens!

Mama's creatie

Mijn mama doet sinds 2 jaar aan kantklossen. Klinkt misschien saai, en ze zit tijdens haar les ook inderdaad tussen allemaal omaatjes, maar toch. Je moet het maar kunnen. Ze maakt er ook supermooie werkjes! Dit is een van haar creaties. Ze had het met kerst aan me meegegeven voor de mama van mijn Turkse flatmate. Vandaag was het haar verjaardag en kon ik het haar geven. Ze was er echt superblij mee! En ik ben ook erg trots dat mijn mam zo'n piekfijne handwerkjes kan maken. 

meh

Maar zo saai seg! Ik moet heel de dag studeren. Turks, Basic Photography, nog wat meer Turks. Pfoe. Gelukkig kan ik naar Chloé gaan, dat maakt het studeren net iets leuker. En achteraf een leuke beloning in de vorm van een filmpje! En ik heb gehoord dat ze weer gas heeft in haar keuken, kunnen we tenminste iets koken :) 

mm.

Herkenbaar

Heel erg herkenbaar. Hoewel het bij mij na zo'n 10 minuten al zover is. Werken op je laptop gaat gewoon ZO veel beter in die positie. :)

true

Zo fijn als dit gebeurt. De momenten die nu door mijn gedachten flitsen zijn die van mijn babysitkindje, een of twee weken geleden. De eerste keer wanneer ze zei 'Ik heb jou wel gemist hoor!'. Of 'Ik wil graag dat Sofie mij in bed stopt.' of 'Jij bent mijn liefste babysit!'.
Of nog beter. Wanneer haar mama mij vertelt dat ik voor altijd haar dochter's godin zal zijn. Dat ze de laatste dagen voor ik terug kwam niet over mij kon zwijgen.
Maar de kleine prinses is ook mijn godin, mijn zon, mijn kleine zusje, mijn ontspanning tijdens stresstijden op school, mijn excuus om het kind uit te hangen, mijn excuus om toneeltjes te spelen, mijn kameraad om leuke films te kijken, mijn therapeut, mijn creatieve zotte konijn. En dat zal ze ook voor altijd blijven!

wintervoetjes

Soms wou ik dat ik ook een voetenchauffage had. #foreveralone. Haha :) 

Poem.

Eén van mijn favoriete gedichten. Boem Paukeslag door Paul Van Ostaijen.

Go now, and live.

Experience. Dream. Risk. 

Close your eyes and jump, enjoy the freefall.  

Choose exhilaration over comfort. 

Choose magic over predictability. 

Choose potential over safety. 

Wake up to the magic of everyday life. 

Make friends with your intuition. 

Trust your gut. 

Discover the beauty of uncertainty. 

Know yourself fully before you make promises to another. 

Make millions of mistakes so that you will know how to choose what you really need. 

Know when to hold on and when to let go. 

Love hard and often and without reservation. 

Seek knowledge. 

Open yourself to possibility. 

Keep your heart open, your head high and your spirit free. 

Embrace your darkness along with your light. 

Be wrong every once in a while, and don’t be afraid to admit it. 

Awaken to the brilliance in ordinary moments. 

Tell the truth about yourself no matter what the cost. 

Own your reality without apology. 

See goodness in the world. 

Be bold. Be fierce. 

Be grateful. 

Be wild, crazy and gloriously free. 

Be you. 

Go now, and live. 

- a poster in my friends room.

Enjoy!

Lazy

Oh so lazy!
Ondanks het feit dat ik me had voorgenomen om niks te doen vandaag, ben ik er toch maar ingevlogen. Vandaag kwam ik te weten dat mijn 2 'leer' examens op dezelfde dag vallen, dat ik een heel groot essay moet schrijven tegen dinsdag (!) en dat de deadline van de documentaire die ik moet maken plots 4 dagen vroeger valt. En we hadden al zo weinig tijd!

Dus heb ik vandaag al mijn notities in orde gemaakt om te beginnen leren, mijn Turks gedaan, ideetjes gezocht voor fotografie en mijn kamer opgeruimd. Zo kan ik er morgen goed invliegen!

Op het menu voor morgen:
- foto's maken
- cornflakes kopen
- naar school gaan voor notities
- Turkse woordenschat oplijsten

Ziezo, ik ben klaar om te relaxen. Ik ga beginnen met een nieuw serieke (want ik ben helemaal bijgekeken met mijn vaste series). 'Once upon a time' is de naam. Ik weet niet wat ik ervan moet verwachten, het is een vrij onbekende serie. Maar ja, we zullen wel zien!

Enjoy your evening, folks!

So lazy

I'm such a lazy bastard today. So much stuff to do for school. So not motivated!

Two Zero One Three

Mijn nieuwjaar was alvast super! Aftellen in de straten van Eskisehir, zoveel juichende mensen op hun balkon, mijn beste vrienden dichtbij. Daarna een nachtje blijven slapen bij de bestie Chloé. En 1 januari gevierd met leftovers, muziek en getetter.

 Wat een geweldige start!