Dit is misschien wel het moeilijkste moment van heel mijn Erasmus.. Het besef dat het je laatste dagen zijn. Het besef dat je je vrienden voor zo'n lange tijd gaat moeten missen. Dat je nooit meer kan terugkeren naar deze periode, het gevoel dat je hebt wanneer je bij je vrienden ben. Gewoon die typische momenten: door Espark wandelen, op iemands flat zitten, samen koken, naar de universiteit wandelen, maandagen in Del Mundo, toevallig vrienden tegenkomen op straat,...
En ik ben zo verward. Langs de ene kant wil ik nog zoveel mogelijk doen met mijn vrienden hier. Langs de andere kant wil ik mijzelf het liefst opsluiten in mijn kamer en slapen totdat het tijd is om naar huis te vertrekken.
Ik denk dat optie 1 beter is, maar het voelt gewoon zo verkeerd allemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten