Ik was zo bang dat ze verlegen zou zijn. Dat zou voor mij de meest kwetsende situatie zijn. Dat ze zich onwennig voelde bij mij. Want wij zijn zo vertrouwd samen. Maar nee hoor, van de moment dat ze in mijn auto stapte, voelde het alsof ik nooit was weggeweest! Weer dikke vriendinnen. Elkaar plagen, grapjes maken, zij die mij (express en voor te lachen) heel hard uitlacht, ik die dan (stiekem niet echt) boos word. Onze oude spelletjes.
En de jurk was ook een schot in de roos. Ze wou hem meteen aandoen. En ze heeft hem niet meer uitgedaan! Natuurlijk hoorde er ook een spelletje 'Assepoester' bij. Maar deze keer moest Bo, het nieuwe hondje, ook meedoen. Man man man, wat ben ik opgelucht. En blij. En ervan overtuigd dat onze band niet te breken valt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten