Only

My own little me.

Never ever.

Onverwachte liefde.

Hier zijn we dan. Na een hele dag reizen kwam ik eindelijk -vrij vermoeid en in een blijtstemming- aan aan het station van Eskisehir. Met het plan om snel naar huis te gaan, hoi te zeggen tegen de flatmates en dan zielig in mijn bedje te gaan liggen en snel te slapen. Maar dat was buiten mijn liefste vrienden hier gerekend! Chloé, Marta, Beata en Ewa stonden mij op te wachten!
Dan zijn we naar Marta's flat gegaan, hebben daar wat marginaal girlish gedaan op foute muziek en nu zit ik op Chloé flatje, want ik mag hier lekker blijven overnachten!
Tot daar mijn zielig avondje alleen in bed :)
Ook al ligt Chloé in een ander bed in een andere kamer, 't maakt slapen toch altijd net iets fijner als je weet dat je goede vrienden vlakbij zijn.

Ik heb alvast net 1 van mijn gelukkigste avonden hier in Eskisehir meegemaakt..

Slaapwel! :)

Back to Turkey

Ik eindig 2012 en begin 2013 in Turkije. Gemengde gevoelens. Turkije is prachtig. Ik zal het missen. Maar nu eerst nog 26 dagen genieten van mijn prachtige 2e land. 

Time flies

when you're having fun. Ik ben al 10 dagen in het land, nog 5 te gaan. De tijd vliegt hier echt. Ik had zoveel plannen, zoveel te doen! En af en toe een paar vrije uurtjes om te genieten van het pure 'thuis zijn'. In de zetel hangen. Tv kijken. Belachelijk melige kerstfilms kijken.

Nog 5 dagen en dan is het weer vertrekken geblazen. Ik kijk er al tegenop! Maar tegelijkertijd kijk ik er naar uit. Want dan is het nieuwjaar vieren. Zorgen dat mijn foto-opdrachten af geraken. Documentaire filmen en monteren. Examens leren en maken. En weer naar huis komen! Het gaat zo snel voorbij zijn. Ik ben nu 3,5 maand in Eskisehir geweest, welke echt voorbij zijn gevlogen. Het lijkt of ik 2 weken geleden pas vertrokken was. Dus deze maand, eigenlijk zelfs maar 28 dagen, gaan zo om zijn.

En dan ga ik mijn vrienden van ginder moeten missen. Dan begint het grote afscheid, het grote verdriet. Want als je weggaat uit België, weet je dat je uiteindelijk wel terug gaat. Maar als ik wegga uit Turkije, vertrek ik met de kennis dat ik niet meer terugga, zeker niet de komende jaren. Het Erasmusgevoel zal er nooit meer zijn. Die sfeer en die leuke dingen, onze gewoonten, onze wekelijkse feestjes, maandagen in Del Mundo, vrijdagen in Travelers, ze zullen er nooit meer zijn. Nooit meer met deze vrienden. Nooit meer met mijn flatmates. Dat gaat wel hard worden denk ik. Hoewel ik ook blij ga zijn dat ik weer naar Antwerpen kan. Dat zal de pijn wel een beetje verzachten.

Maar het verlies van Chloé, Marta, Beata, Ewa, Gabrielè, Aurelija en Ineta zal nog lang blijven knagen.

A merry Barbapapa christmas!

Kerst is hieeerr!

Slapeloos.

Zo moe zijn en toch niet kunnen slapen. Ik lig te woelen en te draaien. Ik heb het te warm, maar trek niks uit want dan is het weer te koud. Ik heb dorst, maar durf niet te drinken want dan moet ik weer naar het toilet. De klok slaat. Ding. Half 1. Verdorie, ik moet slapen!

Mijn grote probleem. Zo'n 3 à 4 keer per week maak ik dit mee. Sinds ik in België ben slaap ik anders best wel goed! Tot vandaag.

Ik denk gewoon te veel na. Naar Turkije gaan spookt alweer door mijn hoofd. En daarna maak ik mij al zorgen over terug naar België komen eind januari. Het valt allemaal wel in de plooi. Uiteindelijk. Hoop ik. Dus waarom maak ik mij zo'n zorgen?

Waarom is het nooit stil in mijn hoofd?

GG

Gisteren heb ik ook ein-de-lijk de laatste aflevering van Gossip Girl gezien. Spanneeeend! Het besef was er wel niet dat dit de allerlaatste aflevering was. Maar gelukkig was er een happy end :) De Bad Guy gaat dood, het verdoemde koppel trouwt. Gossip girls identiteit wordt onthuld. Jaja, spanning alom :)

Tot ziens, jeugdsentiment! Ooit zal ik je nog wel eens herbekijken.

Geluk x 2

Wauw. Wat was me dat een fijne avond. Ik stond aan haar schoolpoort. Verbazing alom. Ze kon haar ogen niet geloven! En dan, na zo'n 5 seconden. Een stralende lach! En maar vertellen. En opluchting, langs mijn kant.
Ik was zo bang dat ze verlegen zou zijn. Dat zou voor mij de meest kwetsende situatie zijn. Dat ze zich onwennig voelde bij mij. Want wij zijn zo vertrouwd samen. Maar nee hoor, van de moment dat ze in mijn auto stapte, voelde het alsof ik nooit was weggeweest! Weer dikke vriendinnen. Elkaar plagen, grapjes maken, zij die mij (express en voor te lachen) heel hard uitlacht, ik die dan (stiekem niet echt) boos word. Onze oude spelletjes.

En de jurk was ook een schot in de roos. Ze wou hem meteen aandoen. En ze heeft hem niet meer uitgedaan! Natuurlijk hoorde er ook een spelletje 'Assepoester' bij. Maar deze keer moest Bo, het nieuwe hondje, ook meedoen. Man man man, wat ben ik opgelucht. En blij. En ervan overtuigd dat onze band niet te breken valt.

Geluk

Ik mag morgen mijn prinses van school gaan halen! Me so happy. 3 en een halve maand heb ik haar niet gezien. Ze gaat zo groot geworden zijn! Verdorie. Maar wat ben ik blij dat ik haar terug ga zien.. Ik ga haar de mooiste prinsessenjurk OOIT geven. En ik hoop dat ze hem leuk vindt. Maar dat zal wel.

Ooh ik heb zo'n kriebels, kriebels, kriebels nu!

Hello Belgium

First stop: Istanbul. Next stop: HOOOOOME! Belgium, here I come.

Aha, dat ben ik!

Ik hou van...

Regen en workmeetings

Vandaag hadden we onze tweede meeting met de blinde leerkracht waarrond we onze documentaire gaan maken. Hij is zo vriendelijk en hulpvaardig! Omdat het superhard regende, zijn we naar Kahve Atesi gegaan, een soort van Starbucks. Mijn café latte heeft nog nooit zo goed gesmaakt. :)

Konijn.

Oh how I miss my babygirl! She turned 5 yesterday. Growing so fast! Unbelievable. But I'll see her in 17 days! We'll go to her favorite amusementpark, Efteling! I'm so looking forward to see her. I know our relationship won't be the same. But I know her for 4,5 years now, this bound is unbreakable. I hope she's still as crazy about me as before I left. I'm still as crazy about her. She's wonderful. The sweetest, prettiest and smartest little girl in the world. And I really love her.

Altijd grappig.

Wanneer je foto's ziet verschijnen op facebook, van je vrienden samen met mensen waarvan ze altijd zo stellig beweerden dat ze ze niet moesten. En dan plots foto's posten om de buitenwereld te laten zien wat een dikke vriendjes ze toch wel niet zijn!

Nogal schijnheilig en achterbaks naar mijn mening.

waarom?

That's the question.

Goed nieuws!

De test was negatief! Wat in dit geval dus positief is. Hoera! Feest! :) Ik ben zo blij. Life goes on.

le sida.

Oke. Ik ging van deze blog iets persoonlijks maken. Hier is het dan. Neen, ik heb geen aids.. Maar één van mijn beste vriendinnen heeft vrijdag een test laten doen. Morgen weet ze de resultaten. En ze is echt doodsbang. Ik natuurlijk ook. Wat als ze besmet is? Als ze écht ziek is? Is haar leven dan voorbij? Zo denkt ze er nu in ieder geval over. Er zijn zoveel behandelingen, maar daar wil ik nu nog niet aan denken.

Ik kan haar niet zeggen dat alles goed komt. Want wat als dat niet zo is? Hoe moet ik haar in godsnaam opvangen als ze slecht nieuws krijgt? Hoe gaat zij dat in godsnaam overleven, zo ver van haar familie.. Ik vermoed zelfs dat ze het nog niet eens aan haar familie zou durven vertellen.

Maar goed. Je weet maar nooit dat de resultaten oké zullen zijn. Ik hoop het in ieder geval. Dat dit gewoon een wake-up call zal zijn om haar eraan te herinneren dat ze wat voorzichtiger moet zijn.

Sunday funday?

Zondag. Dat wil zeggen: nog minder dan een week voordat ik naar huis ga! Mijn pasgewassen kleertjes hangen (alweer 2 dagen) te drogen op de rek. God wat duurt dat lang voor die droog zijn seg! Maar eens ze droog zijn, vliegen ze in mijn valies. Nog 6 daagjes, dan is het bye bye Turkije, voor eventjes.

En ik sta ook alweer achter met mijn Turks leren. Nee uiteindelijk niet, maar ik moet vandaag echt de laatste 3 hoofdstukken doen, anders loop ik écht een te grote achterstand op. Niet op de rest van de klas, daar sta ik op voor. Maar op mijn eigen schema'tje, dat ik overigens langs geen kanten volg. 

Haar (op je kop)

Ik hou van mijn haar. Niet van hoe het eruitziet. Helemaal niet. Het is pluizig, blijft maar één dag zitten hoe ik het wil. Het is niet lang genoeg. Heeft nooit lang de goede kleur.

Ik hou gewoon van het gevoel dat het me geeft. Als ik dans en het springt op en neer. Als ik douche en ik voel het op mijn rug. Als ik het in een schattig dotje kan doen. Zelfs nu op dit moment, als ik in mijn bed zit, al tokkelend op mijn laptop, en vanuit mijn rechterooghoek kan ik mijn (momenteel te lange) froefroe schuin zien hangen over mijn voorhoofd.

Vandaag heeft het de goede kleur. Ik heb het twee dagen geleden geverfd, dus dat mag ook wel. Vandaag ligt het goed. Ik kom net uit de douche, dus dat mag ook wel.

Vandaag hou ik van mijn haar.

Snotvalling

Zo ziet mijn dag eruit:

Friday, my day!

Wijsheid van de dag.

'Strangers can become best friends as fast as best friends can become strangers.'

2.

Compliment van de dag:

Chloé: 'Yes you're right. Ur parents were right to call u SOFIE'

Sofie is afgeleid van het Griekse woord Sophia met als betekenis 'wijsheid'.

Berichtje aan de mama.

Liefste mama,

Wil je alsjeblieft vanavond ook mijn schoentje voor de stoof zetten? Ik ben dit jaar heel braaf geweest, (geslaagd in eerste zit enzo) dus misschien brengt de sint voor mij dan ook een kadootje? 

Alvast bedankt!

Je lieve dochter,
Sofie ♥

Dag Sinterklaasje, daaahaaag daahaaag,..

Het is weer tijd voor Sinterklaas! Ik zet hier in Turkije alvast (tegen beter weten in) mijn schoentje. Niet dat er iets in zal liggen. Sinterklaas bestaat niet in Turkije. Maar ik vraag voor de zekerheid ook mijn mama om mijn schoentje thuis voor de schoorsteen te zetten. Zeker weten dat er dan iets inzit! :)

En stiekem kijk ik nog steeds graag naar 'Dag Sinterklaas!' :) 

Good mood.

'Naar bed naar bed' zei Duimelot.

Nog 10 dagen. 10 verschrikkelijk lange dagen. Eigenlijk 11. Maar binnen 10 begint de reis. Eerst met de bus naar Istanbul. Beetje de stad verkennen, hoop ik. Misschien een klein (groot) feestje. Dan bedje in. Vroeg opstaan, want om 10u35 precies vertrekt mijn vliegtuig! Nooit had ik gedacht dat ik zo graag naar huis zou willen. En eigenlijk wil ik niet. Het is gewoon hartverscheurend. Een deel van mij wil zo graag hierblijven. Dat deel dat beseft dat ik de vrienden die ik hier gemaakt heb de afgelopen 3 maanden, waarschijnlijk niet meer ga zien! Mijn liefste Chloé waarschijnlijk nog wel. Het zou echt schandalig zijn als ik haar niet zou gaan opzoeken (of zij mij). Maar al de rest. Je kent dat wel. 'We zien elkaar nog!', 'Ik kom u bezoeken', 'Ik wou altijd al graag naar Polen en Litouwen! Ik kom zeker af!'. Maar wat komt er uiteindelijk van? Niks. Noppes. Rien de knots.

Het andere deel van mij wil heel erg graag naar huis. Ik besef nu pas hoe goed mijn leventje in Antwerpen de perfectie benadert. Ik mis al die leuke dingen zo! En hoewel ik weet dat ik van mijn tijd hier moet genieten, drijven mijn gedachten vaak af naar huis. Waar mijn grote nieuwe bed op mij staat te wachten. Het grote bed waarin mijn babysitkindje hopelijk nog vaak komt logeren. Waarin ik mijn (vaak te korte) nachtjes in het weekend doorbreng.

En zo komen we weer aan het einde van een bleitbericht. Soms kan dat wel eens deugd doen. Om toch met een positieve noot te eindigen: Winter has arrived! Joy!

De eerste vlokjes dwarrelen in Eskisehir, Turkije. Wie had dat ooit durven denken?!

Oh, hallo!

                                                          Wat ben ik blij dat jij er bent!

Arty farty

waarheid

I promise, I will.

Viking

Ik heb een viking ontmoet. Echt waar, een echt viking en hij is helemaal te gek! Zijn naam is Vegard, hij heeft blond haar en blauwe ogen (nogal een verademing tussen alle donkerharige & donkerogige mannen hier) en hij heeft een wilde baard. Ik vind hem helemaal geweldig.

Ik hielp hem om op een illegale manier schoolmateriaal te huren. Hij trakteerde mij op een theetje. En we praatten over sport. Wat? Ik? Praten over sport? You're kidding me! Jaja, het was nochtans een lang gesprek. Ik ging niet af als een gieter.

Muhaha.

 Ik hou van Vikings.

                                  

varieté.

Dit is wie ik ben. Niet compleet. Een deel. Een belangrijk deel. Dit is waar ik van hou.