Ik ben misschien niet de meest rustige en geduldige persoon. Maar in
onze leefwereld tegenwoordig zijn er toch wel dingen die iedereen uit zijn vel
doen springen. Kleine dingen, grote dingen, belangrijke of minder belangrijke.
Ik kan er duizenden opnoemen.
Bij mij staat ros geld op nummer één in de top tien ‘meest ergerlijke
dingen’. Je kent het wel. Je staat aan de kassa en juffrouw met het kostuumpje
van de GB aan zegt :’ 14,99
alstublieft’. Dan sta ik al op ontploffen. Want natuurlijk betekent dit dat ik
wéér maar eens een koperen muntje terugkrijg. En eentje is niet erg, maar het
zijn die andere 175 die zich in mijn portefeuille bevinden waar ik mij aan
stoor. En je kan dat dus voor niks gebruiken! Want betaal je ermee in de
winkel, dan bekijken ze je scheef. Geef je het aan je vrienden die je nog wat
geld moest, dan kom je over als een schooier. Doe je al je ros geld binnen in de bank, dan zijn de bedienden verveeld. Zelfs
de drankautomaten op school nemen ze niet aan! Nu kwam ik vorige week bij mijn moeke en vake. Natuurlijk, zo’n menskes ergeren zich niet snel aan iets.
Zij leggen gewoon al hun rooi centekes
aan de deur om de mieren buiten te houden. En dan vraag ik mij af: is dat nu
het enige nut van ros geld?
Hier in Turkije kennen ze dat niet. Ros geld. Hier ziet het geel. Maar je kan het wel gebruiken. 5 en 10 Kurus. Want een Simitbroodje kost 60 kurus. Geef je de verkoper die 60 kurus in muntjes van 5 en 10, dan is hij dolblij en kijkt je met flikkerende ogen aan. Turken houden van gepast geld! Dat is dan toch één ding dat ze in Europa kunnen leren van de Turken. Maar voor de rest...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten