Ze kruipen in je kast. Snuisteren en neuzen. Tot ze het gevonden hebben. Mijn zuurverdiende, in een erg duur pakketje opgestuurde en heel erg Sinterklaasachtige snoep. MIJN snoep. Niet dat ik niet deel. Maar denk je ook niet dat, wanneer het in mijn kast verstopt ligt, het de bedoeling is dat nie-mand er van eet? Hoezo, verstopt? Jaja, anders zou het zich wel gewoon in de keuken bevinden. In de koelkast of de snoepkast. Waar iedereen er zomaar met zijn tengels aankan.
Cultuurverschillen. Na een tijdje komen ze toch wel mijn str*t uit! Ik pas mij aan. Heel erg goed zelfs, vind ik zelf. Maar mijn goede Vlaamse normen en waarden, die ik van mijn ouders meekreeg. Waar ik zo goed heb op gepast. Ze nooit uit het oog verloor. Die wil ik niet opgeven! Respecteer die ook maar eens! Omgekeerd telt het blijkbaar niet. Werkelijk te gek voor woorden. Maar liever de vreemde eend, dan degene die haar roots verloochent.
En hou nu godvermiljaaaaardenondedjuuu eens op met dat verschrikkelijke lawaai!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten