Different time, different place.

Ik denk nog vaak aan deze tijd vorig jaar. Ik zat aan de andere kant van Europa. In principe is het niet eens Europa. Turkije. What a lifechange. Er is zoveel dat mij eraan doet herinneren. Het notitieboekje dat ik daar kocht, met al mijn krabbels in. Receptjes, vluchtnummers, boodschappenlijstjes, lijstjes voor school.  Mijn agenda, met in het Turks de maanden en dagen. De Simit Sarayi die hier plots geopend is in Antwerpen. De liedjes die ik er luisterde. (In Turkie, niet in de Simit Sarayi)

Hoe alles toch kan veranderen. 1 jaar en toch zoveel verschil. Het lijkt tegelijk zo kortbij en zo ver weg.  Ik had er zoveel vrienden. Zo'n fijne familie. Zo veel idealen, dromen. En ik voel me soms zo verbitterd hier. Zo lichtgeraakt. Omdat ik weet dat mijn periode van onbezorgd doen wat ik wil ondertussen al lang achter mij ligt. Nu is het voor echt. Nu moet ik mijn best doen want binnen 2 jaar hoor ik een fatsoenlijke job uit te oefenen. Eentje waarvoor ik nu de hersens uit mijn hoofd leer. Want één diploma is niet genoeg in deze wereld, in dit land. Jobs zijn schaars, als zitten we nog niet in een Spaanse of Griekse situatie. Maar goed. Theater is al zo oud als de Grieken. Theater is er altijd geweest, dus ik vermoed dat ik ooit nog wel mijn droomjob in het theater zal vinden. Hoop doet leven.

Gegroet.

De pipisteeg

In Antwerpen heb je wat ik noem 'de pipisteeg'. Het is een zijstraatje van de Meir waar het blijkbaar uitnodigend is om te plassen. Geen idee waarom, het is echt een steegje met aan beide kanten hoge gebouwen. Dat terzijde.

Als ik door de pipisteeg wandel, doe ik graag mijn ogen dicht. Blijven lopen, op gevoel rechtdoor. Ik kan dit best al wel lang! Ogen dicht en gaan! Een extra moeilijkheidje is met muziek in je oren. Probeer maar eens, in eender welke steeg. Je voelt je plots veel lichter. En de gekke blikken die je krijgt, gewoon negeren :)

Glitterschoenen

Ik wil al heel mijn leven glitterschoenen. Ik heb er ook gehad, jaja. En van die blinkende lakéschoentjes. Maar nu wil ik er weer! Want het leven is zoveel mooier met glitters erin! Ik heb al leuke botjes gezien met paillettekes. Nu nog beslissen welke kleur. Goud, zilver of zwart. Ik wil ze allemaal! En moest het er zijn, ook nog in het roze asjeblieft.

Maandagen zijn zwaar

Er is iets met maandagen. Ik weet niet wat het is, maar het zorgt ervoor dat je net iets minder goed kan opstaan dan op andere dagen. Volgens mij wordt er geknoeid met de uren van de nacht van zondag op maandag. Is elk uur maar een half waard, die nacht.

Daardoor loop je met een zombiekop, zwaar hoofd, met een gigantische koffieneed door de dag. Vandaag was voor mij niet anders. Hoewel er toch efkes een meevallerke was toen de les Wijsbegeerte wegviel. Haaaaa, de eerste dit semester. Ik was al bijna vergeten hoe fijn dat voelde :)

Maar goed. Morgen is het dinsdag. Vannacht tellen de uren wel als uren en morgen zit ik, fris als een hoentje, in de les. Beloofd.

Confession #1

Ik kijk graag naar buiten als het donker is. Vooral met mijn neus tegen het raam. Fascinerend.

BV's (a.k.a. Bekend Volk)

Ik vraag mij altijd af in hoeverre BV's zijn zoals ze zijn op tv. Of in liedjes. Zijn ze inderdaad die coole, gekke, nette, slimme personen met een kantje af? Is Bart Peeters oprecht zo leuk? Ik heb hem in het echt zien geïnterviewd worden en ik moet zeggen dat ik hem toen net iets minder sympathiek vond. Anderen voldeden dan wel weer aan het beeld dat ik van hen had. Nathalie Meskens is écht lief en grappig. Tijdens mijn stage heb ik genoeg BV's gezien, gehoord en 'zien interviewen'. Kathleen 'van K3' kwam heel erg verwaand over. Ik had van haar altijd het beeld van een toffe, lieve madam. Maar in het echt kwam ze zo gemaakt en dikkenekkerig over.

Niels Destadsbader daarintegen kon ik eerst niet hebben. Als in 'ik vond hem genen toffen'. Totdat ik hem ontmoette. Hij is echt supersympathiek, vindingrijk, grappig en oprecht. Hoe een beeld van iemand zo fout kan zijn :)

Maar ik vraag mij dus vaak af hoe dat met anderen zit. Ik ben nogal een bewonderend type. Ik vind graag mensen leuk. Ik kijk op naar mensen die een talent hebben, die iets kunnen wat mij raakt. Maar wat als die personen niet zijn wie je denkt? Als het eikels zijn of trutten. Dan voelt wat zij doen toch net iets minder oprecht aan.

Maar moet dat dan? Mensen zijn niet perfect. Iedereen heeft zijn mindere kantjes en natuurlijk laat je die niet graag op tv zien. Dat is dan weer een kenmerk van tv. Het is fake. Ik hou niet van fake. Waarom hou ik dan van tv? Of film? Misschien net omdat ik weet dat ik betoverd word.

Doet Jelle Cleymans echt de afwas in zijn blootje? Ik zou het wel willen. Ben ik toch niet meer de enige die dat doet. Als ik naar zijn cd luister, krijg ik het gevoel dat ik hem ken. Dat heb ik wel met meer zangers. Maar wat als zijn teksten niet 'real life' gerelateerd zijn? Word ik dan ook bedrogen? Ik denk dat ik toch maar even blijf geloven in de oprechtheid van alles.

Want ik word graag betoverd :)

Winter's coming

Zoals de grote meerderheid van het land, ben ik ook in de ban van Game of Thrones. Hoewel de boeken één en al geworstel zijn voor mij, is de serie net iets beter te verorberen. Seizoen 2 is ondertussen aan de beurt bij mij. Jammer genoeg staat het thuis op de digicorder, zodat ik in het weekend alle afleveringen moet inhalen. Maar goed. Ik kom er wel.

Ook in ons Belgenlandje is de winter onderweg. Hoe ik dat merk? Aan mijn onvermijdbare oktoberse snotneus. Loopneus, mijn hoofd voelt zwaar, mijn neus zit helemaal dicht, ademen gaat gepaard met nogal wat lawaai. Mijn avonden bestaan dan ook uit tv, warmwaterblaasje, theetje, maar jammer genoeg geen serietjes kijken op de laptop want mijn internet hier doet echt raaaare dingen. Websites bezoeken zijn geen probleem, Facebook gaat vrij snel, maar mijn series willen niet laden. Jammer.
Meer tijd om te lezen en vooral om voor school bezig te zijn.

Derde punt op de lijst. School. Gatver. De hoeveelheden leerstof vallen goed mee. De zwaarte van de leerstof ook. Maar iets in mij waarschuwt mij toch voor de examens. Met leergedrag zoals op Plantijn zal ik er dit jaar niet komen. Dus hang ik nu al maar de nerd uit.

Goed. Ik kruip snel met mijn waterblaasje (wat is hier eigenlijk het juiste woord voor? Kruik? Klinkt zo Grieks.) in bed en hoop dat mijn neus morgen wat minder snot produceert dan vandaag.

Ciao.