En het schooljaar is weer begonnen. Ik ben er dan ook maar meteen ingevlogen. Dit jaar zet ik alles op alles voor school. No way dat ik herexamens ga hebben. Ik ben al goed begonnen. Notities netjes overschrijven, na de les alles nog eens bekijken.
Het is wel een beetje vreemd. Mijn vrienden zijn allemaal met verschillende dingen bezig. Elkaar zien is niet zo easy peasy. Langs de andere kant dacht ik ook veel nieuwe vrienden te maken, maar dat is dan ook weel niet zo handig aangezien ik met superveel verschillende mensen in de klas zit, die vaak hele andere richtingen of jaren doen dan ik. Nee ik ben niet eenzaam, ik heb wel nieuwe mensen ontmoet, en ook wel oude nieuwe mensen :) Maar ik had er toch meer van verwacht.
Op kot is het ook weer helemaal nieuw. Zo vreemd om mijn oude kotgenoten niet meer kunnen op te zoeken, maar binnenkort houden we een kotfeest en dan leer ik wel iedereen kennen.
Het lijkt echt een nieuwe start, hier in 't stad. Maar ik heb er al zin in.
Voorlopig geniet ik maar van de rust, tijd en stilte die ik nog heb. Binnen dit en een hele korte tijd is het weer superdruk en superluid. Maar dat kan ik wel aan :)
Kom maar op met die nieuwigheden! Hell yeah ;)
zondag 29 september 2013
maandag 23 september 2013
Dromen
Ik droom gekke dingen,
die ik me achteraf niet meer herinner.
Het enige dat ik weet is dat ze gek zijn,
bizar,
vreemd,
raar,
en helemaal van mij.
die ik me achteraf niet meer herinner.
Het enige dat ik weet is dat ze gek zijn,
bizar,
vreemd,
raar,
en helemaal van mij.
Once in a lifetime?
Wij twee. Wij zouden zo goed samen gepast hebben. Wij waren zo gelijk, terwijl er toch een soort van spanning was. Verliefdheid langs beide kanten? Hoe vaak komt dat voor? Bij een persoon? Ik voelde veel kriebels voor hem. Hij ook voor mij, bekende hij later.
Te laat.
Hij vond iemand anders. Iemand die niet te verlegen was om een stap te zetten in zijn richting. En voorbij was het. Ons moment. Nog wel veel gesprekken. Webcammen. Veel te veel praten en lachen.
Vier jaar was het geleden dat ik hem zag. En zoveel is er veranderd. Maar toen ik hem daarjuist van de trein zag stappen, dacht ik nog steeds 'Fuck' omdat ik te verlegen was om hem aan de haak te slaan. En dat kleine kriebeltje kronkelde weer in mijn buik.
Te laat.
Hij vond iemand anders. Iemand die niet te verlegen was om een stap te zetten in zijn richting. En voorbij was het. Ons moment. Nog wel veel gesprekken. Webcammen. Veel te veel praten en lachen.
Vier jaar was het geleden dat ik hem zag. En zoveel is er veranderd. Maar toen ik hem daarjuist van de trein zag stappen, dacht ik nog steeds 'Fuck' omdat ik te verlegen was om hem aan de haak te slaan. En dat kleine kriebeltje kronkelde weer in mijn buik.
Abonneren op:
Posts (Atom)