Ik ben zo leeg. Ik voel het zwarte gat al komen. Ik vervloek het al, wetende dat ik me zo nutteloos ga voelen. Zo lui ga worden. Goede voornemens doen om ze een uurtje later weer te negeren. Dit is voor mij de hel.
Ik heb drukte nodig. Werk. Weinig slaap. Afgelopen maanden waren zo perfect! Ketnet is een droom. Lange dagen, drukke uren. Slapen, eten, werken, treinen, eten, slapen. Geen sociaal leven. En toch was ik perfect gelukkig.
Vanaf morgen is het vakantie. Va-kan-tie. Übervreemd.
Ik neem me nu al voor om te gaan joggen. Maar niet morgen. En dinsdag ook niet. Woensdag misschien?
Ik neem me voor om meer te bloggen. Ah, ik ben goed bezig nu.
Ik neem me voor om een beslissing te nemen over wat ik ga doen in september. Ze is eigenlijk al genomen, maar als ik niet zo'n schijtluis was, zou ik toch nog willen veranderen.
Ik neem me voor om gezond te koken. Veel buiten te zitten. Mijn kleerkast op te ruimen. Mijn vrienden meer te zien.
En meer dan dat alles neem ik me voor om een puur persoon te zijn. Perfect, eerlijk, met een helder hart. Ik ben zo geweest, vroeger. Dan kan ik het toch terug worden, nee?
